Σε ευχαριστώ πολύ για την αφιέρωση
. Με γύρισες πραγματικά 35 χρόνια πίσω...
Μαθητής Λυκείου τότε, είχαμε φτιάξει ένα ψευτοσυγκρότημα με τους συμμαθητές μου και εκτελούσαμε (μερικές φορές κυριολεκτικά
) διάφορα ροκ κομμάτια των πολλών διάσημων συγκροτημάτων της εποχής. Εγώ έπαιζα μπάσο (αυτοδίδακτος) και έκανα δεύτερη φωνή
. Ένα από τα αγαπημένα μας συγκροτήματα ήταν μεταξύ άλλων ιερών τεράτων, που άμα αρχίσω να τα απαριθμώ θα μας πάρει το ξημέρωμα, και οι Lynyrd Skynyrd. Είχαν το μεγάλο πλεονέκτημα ότι ήταν πολυπληθές συγκρότημα και έτσι βολευόμασταν πολλοί
. Το διπλό άλμπουμ Gold & Platinum βρισκόταν στις δισκοθήκες όλων των συμμαθητών. Μάλιστα, μερικοί από εμάς, μεταξύ αυτών και εγώ, το είχαμε από δύο φορές μήπως γρατζουνιζόταν το βινύλιο και τότε τι θα κάναμε... Gimme Three Steps, Sweet Home Alabama, Free Bird, That Smell, Whiskey Rock-a-Roller, Tuesday's Gone και Simple Man ήταν από τα αγαπημένα.
Είχαμε βρει και ένα σημείο στο Πεδίο του Άρεως πίσω από την καφετέρια Green Park στη Μαυρομματαίων που γνώριζε μεγάλες δόξες τότε, που έμοιζε σαν φυσικό θεατράκι και όταν πηγαίναμε τις ημερήσιες εκδρομές με το σχολείο, παριστάναμε ότι δίναμε συναυλίες... Μεγαλεία... τώρα με το smartphone στο χέρι...
Αυτά. Προσπάθησα να μιμηθώ στη γλαφυρή περιγραφή το digo
, μάλλον χωρίς επιτυχία!