Εκτύπωση

Παρακαλούμε συνδεθείτε ή εγγραφείτε.
1 ώρα 1 μέρα 1 εβδομάδα 1 μήνας Χωρίς όριο
Σύνδεση με όνομα, κωδικό και διάρκεια σύνδεσης

[tzo_fistikis]

Εγω helios δε θα απανταγα στο ερωτημα!





"Πιστεύετε οτι η επιστημονική εξειδίκευσις οδηγεί κατ' ανάγκην εις πνευματικήν μονομέρειαν;"

συγνωμη για την τροποποιηση το εκανα ωστε να μην χαλασει το εξαιρετικο θεμα  που ανεβασες με τα γραμενα

[Σίμος]

Εγώ θ'απαντούσα στο ερώτημα με ένα απλό . Όχι.

[LTZORTZAK]

και θα κοβοσουν

[Σίμος]

 

[athas]

Συμφωνώ απόλυτα με τον Σίμο και επαυξάνω κύριε, Λεωνίδα. Πρώτα μαθαίνει κανείς την γενικότητα και μετά εξειδικεύεται. Συνεπώς η μονομέρεια είναι επακόλουθο του γενικού.
Οσον αφορά τα γραμμένα χαρτονομίσματα, θεωρώ ότι έτσι αχρηστεύονται οι παραστάσεις τους που είναι έργα τέχνης. 

[LTZORTZAK]

Συμφωνώ απόλυτα με τον Σίμο και επαυξάνω κύριε, Λεωνίδα. Πρώτα μαθαίνει κανείς την γενικότητα και μετά εξειδικεύεται. Συνεπώς η μονομέρεια είναι επακόλουθο του γενικού.
Οσον αφορά τα γραμμένα χαρτονομίσματα, θεωρώ ότι έτσι αχρηστεύονται οι παραστάσεις τους που είναι έργα τέχνης. 

εσυ τα πηγες λιγο καλυτερα απο τον σιμο αλλα θα σε κοψω και εσενα γιατι ειπες λιγα  και καλυψες μονο την συνηθες περιπτωση . θαναση υπαρχουν πολλες εξαιρεσεις που απαιτουν εξιδικευση . π.χ. στα νομισματα . πολυ καλο το γεγονος να ξερεις ιστορια πως που γιατι αλλα ελαχιστοι ασχολουνται ολοι ρωτανε τι βαθμο παιρνει(μοδα εποχης ).

γνωριζοντας οτι το χαρτονομισμα ειναι του 45 και τον τροπο γραφης υπολογιζω οτι το ερωτημα εγινε το 50 οπου οι συνθηκες διαβιωσης και οι εργασιακες αναγκες ηταν τελειως διαφορετικες αρα ενα τετοιο ερωτημα τοτε πιθανολογω οτι θα ειχε τελειως διαφορετικες απαντησεις σημερα 

[athas]

Προσωπικά δε το νομίζω. Ας μας πει τη γνώμη του και ο γιατρός μας...

[Σίμος]

"Πιστεύετε οτι η επιστημονική εξειδίκευσις οδηγεί κατ' ανάγκην εις πνευματικήν μονομέρειαν;"

Επειδή πρέπει ν'απαντηθεί αυτό το ερώτημα πάνω στο τραπεζογραμμάτιο σωστά... Το σωστό ερώτημα είναι αν η πλήρης γνώση οδηγεί στην παραφροσύνη ή στον σκοταδισμό του μεσσαίωνα.  Αυτό θ'απαντούσα σε αυτόν ή αυτή που έγραψε το ερώτημα πάνω στο τραπεζογραμμάτιο.

Συμπληρώνω με ένα βίντεο και ένα κείμενο απόσπασμα από τον Lovecraft.




“The most merciful thing in the world, I think, is the inability of the human mind to correlate all its contents... some day the piecing together of dissociated knowledge will open up such terrifying vistas of reality, and of our frightful position therein, that we shall either go mad from the revelation or flee from the light into the peace and safety of a new Dark Age.”
― H.P. Lovecraft

[digo]

"Πιστεύετε οτι η επιστημονική εξειδίκευσις οδηγεί κατ' ανάγκην εις πνευματικήν μονομέρειαν;"

Επειδή πρέπει ν'απαντηθεί αυτό το ερώτημα πάνω στο τραπεζογραμμάτιο σωστά... Το σωστό ερώτημα είναι αν η πλήρης γνώση οδηγεί στην παραφροσύνη ή στον σκοταδισμό του μεσσαίωνα.  Αυτό θ'απαντούσα σε αυτόν ή αυτή που έγραψε το ερώτημα πάνω στο τραπεζογραμμάτιο.

Συμπληρώνω με ένα βίντεο και ένα κείμενο απόσπασμα από τον Lovecraft.



“The most merciful thing in the world, I think, is the inability of the human mind to correlate all its contents... some day the piecing together of dissociated knowledge will open up such terrifying vistas of reality, and of our frightful position therein, that we shall either go mad from the revelation or flee from the light into the peace and safety of a new Dark Age.”
― H.P. Lovecraft

Σου παει για sigline Σιμο: short and to the point! 

[sekadakis]

"Πιστεύετε οτι η επιστημονική εξειδίκευσις οδηγεί κατ' ανάγκην εις πνευματικήν μονομέρειαν;"

άλλο η εξειδίκευση λόγω εργασίας ή hobby και άλλο η πνευματική διεύρυνση.

Είναι σαν να λέμε ότι ένας γιατρός π.χ. καρδιολόγος δεν μπορεί να έχει άποψη για άλλα θέματα παρά μόνο για τα θέματα της επιστήμης του.

Το να αποκτάς γνώσεις σε έναν τομέα οδηγεί σε πνευματική μονομέρεια σε αρρωστιμένες καταστάσεις που η επιστημονική ενασχόληση γίνεται εμμονή.

Η υγειής εξειδίκευση δεν οδηγεί σε πνευματική μονομέρια το αντίθετο μάλιστα.

Υ.Γ. θα μπορούσα να γράψω σελίδες αλλά βαριέμαι, ελπίζω να σας έδωσα να καταλάβετε τι ήθελα να πω.       

[sac]

Χμμμ... υπάρχει ένα ανέκδοτο "εποχής", ιδιαίτερα σαφές:

Αν επισκεφτείς έναν σοβιετικό γιατρό, θα είναι άνθρωπος με κουλτούρα. Θα ξέρει τον Τολστόι, θα ξέρει τον Τσαϊκόφσκι, πιθανότατα θα ξέρει και τον Μπαλζάκ. Αν επισκεφτείς έναν αμερικάνο γιατρό, μάλλον δεν θα ξέρει ούτε τον Τολστόι, ούτε τον Μπαλζάκ, ούτε τον Μπετόβεν. Θα ξέρει, όμως, τι αρρώστια έχεις.

(Οι νεώτεροι ίσως δεν το καταλάβουν και πολύ... )

[sekadakis]

Χμμμ... υπάρχει ένα ανέκδοτο "εποχής", ιδιαίτερα σαφές:

Αν επισκεφτείς έναν σοβιετικό γιατρό, θα είναι άνθρωπος με κουλτούρα. Θα ξέρει τον Τολστόι, θα ξέρει τον Τσαϊκόφσκι, πιθανότατα θα ξέρει και τον Μπαλζάκ. Αν επισκεφτείς έναν αμερικάνο γιατρό, μάλλον δεν θα ξέρει ούτε τον Τολστόι, ούτε τον Μπαλζάκ, ούτε τον Μπετόβεν. Θα ξέρει, όμως, τι αρρώστια έχεις.

(Οι νεώτεροι ίσως δεν το καταλάβουν και πολύ... )

Λίγο προπαγανδιστικό το ανέκδοτο (εποχή ψυχρού πολέμου), επιβεβαιώνει  αυτό που λέει ο τίτλος και υπονοεί ότι ο σοβιετικός δεν έχει πνευματική μονομέρεια γιατί δεν έχει επιστημονική κατάρτιση (μπούρδες).

Αν βγάλουμε το χιουμοριστικό στοιχείο διαφωνώ κάθετα με το συγκεκριμένο ανέκδοτο, για την εικόνα του επιστήμονα που δεν ξέρει τίποτα άλλο πέραν της επιστήμης του.

Το να αποκτάς γνώσεις σε έναν τομέα οδηγεί σε πνευματική μονομέρεια σε αρρωστιμένες καταστάσεις που η επιστημονική ενασχόληση γίνεται εμμονή.

Η υγιής εξειδίκευση δεν οδηγεί σε πνευματική μονομέρια το αντίθετο μάλιστα. 

Πρακτικά μπαίνεις στο πανεπιστήμιο σε μια ηλικία που ακόμα και κολλημένος να είσαι έχεις ζήσει σε ένα περιβάλλον το οποίο σε τροφοδοτεί με πληροφορίες, για να συμβεί αυτό που λέει το ανέκδοτο θα πρέπει να έχουν κάποιον στην γυάλα μέχρι την είσοδο του στο πανεπιστήμιο, και μετά να μην κάνει τίποτα άλλο πέραν να διαβάζει για την επιστήμη του, ένας τέτοιος άνθρωπος όχι μόνο χρήσιμος στην κοινωνία δεν μπορεί να είναι αλλά ούτε ο ίδιος να επιβιώσει δεν θα μπορεί γιατί θα μιλάμε για ζώον και όχι άνθρωπο.

Το σημαντικό στην ζωή είναι να έχεις κρίση και η κρίση είναι κάτι που αποκτιέται με κόπο παρακολουθώντας αυτά που συμβαίνουν γύρω σου και όχι διαβάζοντας βιβλία με συγκεκριμένο περιεχόμενο.

Συνεπώς το ανέκδοτο πρακτικά έχει τόση αξία αξιολόγησης όση αξία αξιολόγησης έχει ένα ανέκδοτο με τον ΚΙΝΓΚ ΚΟΝΓΚ

[sac]

Αγαπητέ μου, κάθε ανέκδοτο πρέπει να έχει ή έναν Πόντιο ή "έναν Έλληνα, έναν Γάλλο και έναν Αμερικάνο". Ή τον Τοτό και τη δασκάλα του...

Το συγκεκριμένο ανέκδοτο θα μπορούσε να συγκρίνει έναν Ταϋλανδό γιατρό με έναν Νιγηριανό. Ο λόγος που το ανέφερα είναι ότι "πραγματεύεται" το ίδιο ακριβώς θέμα με το χαρτονόμισμα, με τον δικό του "λαϊκό" τρόπο. Νομίζω και πολύ πιο κατανοητά στον πολύν κόσμο.

Ως προς την απάντηση, γενικά, συμφωνώ μαζί σου. Σχεδόν αυτή είναι η αιτία που... έγινα μπίλιες με την "άλλη διάσταση".

------------------------

Μπαίνω στον πειρασμό να μεταφέρω το ερώτημα στον συλλεκτικό χώρο. Στον επαγγελματικό και στον επιστημονικό χώρο η ψηλή εξειδικεύση είναι θετικό στοιχείο. Αν οδηγεί σε "πνευματική μονομέρεια", τότε μπορούμε να τη δεχτούμε ως "αναγκαίο κακό".

Σε ένα χόμπι, όμως, που (υποτίθεται ότι) έχει στόχο την "αυτοπραγμάτωση", να μας κάνει δηλαδή αυτό που θα ήθελε ο καθένας να γίνει, ποιο από τα δύο είναι σημαντικότερο (ώστε να "παραμεληθεί" το άλλο);

Άσχετο: Δημήτρη, πρόσεξες την "ψηλή εξειδίκευση";