Δημήτρη , η λογική του ο πρώτος είναι ο καλυτερος και ο δεύτερος είναι ανύπαρκτος περνώντας στη λήθη ειναι μία λογική που την περνάνε οι άσχετοι και οι ημιμαθείς και δεν σε έχω για τέτοιο.
Δηλαδή ο Iverson , ο Nash είναι μέτρια παιχτάκια επειδή δεν κατεκτησαν τίποτα? Μήπως και ο Σπανούλης/Διαμαντίδης είναι καλύτερος απο τον Γκάλη επειδή εχει/εχουν περισσότερους τίτλους?
Το τι θυμάται ο καθένας εξαρτάται στον μεγιστο βαθμό απο τι προβάλλουν τα ΜΜΕ... Και τα ΜΜΕ θέλουν icons θελουν κατι που να μπορει να το θυμαται εύκολα ο θεατης/φίλαθλος που βαριέται συνηθως να ασχοληθει σε βάθος με το αθλημα.
Με τη λογική σου θα βγάλεις και μετριο αθλητη τon LeBron που απο χθες εχει 3/8 μόνο τελικούς..... Ειδικά στο ομαδικά αθλήματα η λογική των τιτλων είναι περα για πέρα λανθασμένη.
Βλεπω σε στιγμιαια περασματα, ότι το συγκεκριμενο θεμα ψιλοκολλησε και ειπα να απεχω. Αλλα τωρα που διαβασα καποια ποστ, να σου απαντησω και σε αυτό Βασιλη. Αναφερθηκα σε
ομαδες, όχι παικτες. Κι ο Αρης πηγε σε 3 final four ,και φυσικα τον θυμομαστε κι αυτόν και τους παικταράδες που ειχε και που ξεστραβωσαν μπασκετικα ολη την Ελλαδα.
Η ιστορια του μπάσκετ και του ΝΒΑ είναι γεματη από ιστοριες παικτων που λογω καποιων κακων επιλογων, δικων τους και των ομαδων τους δεν καταφεραν να παρουν ποτε πρωταθλημα, πχ Ντομινικ Γουίλκινς, Αϊβερσον και παρα πολλοι αλλοι. Ηταν και τα συμβολαια αλλιως τοτε και οι ομαδες ειχαν πολύ περισσοτερα μεσα ασκησης πιεσης και εκβιασμου των παικτων.
Οι περισσοτεροι απ'αυτους τους παικτες αν όχι ολοι, σιγουρα θα ειχαν πολύ περισσοτερη προβολη ,μεγαλύτερες αποδοχες και καλυτερη υστεροφημια αν ειχαν συνδυασει το απιστευτο ταλεντο τους μ'ενα τιτλο. Ο Le Bron είναι χαρακτηριστικη περιπτωση παικτη νεας γενιας, που ειδε ότι ενδεχεται να ειχε κι αυτος την ιδια τυχη αν εμενε στο Κληβελαντ με τις τοτε συνθήκες, οποτε πηρε τα μπογαλάκια του, πηγε στο Μαϊαμι, με το οποιο κερδισε 2 τιτλους, ξεχαρμανιασε, και μετα γυρισε στο Κληβελαντ, αφου πρωτα πηρε εγγυήσεις ότι θα παιξει σε ομαδα που κανει πρωταθλητισμο. Αν ξεχασες το τι του εσυραν ΜΜΕ και κατοικοι του κληβελαντ τοτε, ψαξτο για να δεις.
Στην εποχη λοιπον που οι παικτες απεκτησαν τεραστια ισχυ, υπαρχουν και περιπτώσεις που διαλεγουν να πραξουν διαφορετικα. Κανενας ποτε δεν αμφεβαλε και για το ταλεντο του Καρμελλο Αντονυ, αλλα εκεινος προτιμησε να είναι ο σταρ των σταρ (στους Νικς είναι ολοι σταρ λογω πολης), να ξεχωριζει με τις ατομικες του επιδοσεις, να εχει αρνηθει να συμμετασχει σε ομαδες τυπου Heat, και να χορταινει από τιτλους μεσω Εθνικης ομαδας των ΗΠΑ.
Επανέρχομαι λοιπον και λεω ότι μιλησα για ομαδες, επειδη το μπάσκετ είναι ομαδικο σπορ. Η πικρη αληθεια όμως είναι ότι τους φιναλιστ τους θυμούνται πολύ λιγοι, σε όλα τα σπορ. Εσυ θυμασαι πως ελεγαν τον Αυστραλο που επαιξε κι εχασε στον τελικο Γουιμπλεντον με τον Γκοραν Ιβανισεβιτς ,που ειχε μπει στο τουρνουά ως ξωφλημενος και με wild card?