Να συμπληρώσω πως, τα ασημένια τέταρτα και οι μισές, λόγω της
πιο μικρής τους αξίας σε σχέση με τα μεγάλα νομίσματα, δινόντουσαν
ως δώρα σε βαφτίσεις στους καλεσμένους, περισσότερο από ανθρώπους
κάποιας καλής οικονομικής επιφάνειας.
Ήταν δηλαδή κάτι σαν τα σημερινά ασημένια μαρτυρικά που συνηθίζονται
στις βαφτίσεις.
Τα τρυπούσαν και τα κρεμούσαν στο πουκάμισο όπως κάνουμε και
εμείς σήμερα.
Πολλοί ξένοι περιηγητές του 19ου αιώνα αναφέρουν τέτοια περιστατικά
στα βιβλία τους διότι τους έκανε ιδιαίτερη εντύπωση!
Σίγουρα ένα νόμισμα που διασώθηκε ακέραιο έχει μεγαλύτερη αξία,
όμως και τα τρύπια έχουν να διηγηθούν ενδιαφέρουσες ιστορίες.
